Κολωνακιώτης Σκύλος

Στο Κολωνάκι είν’ ένας σκύλος, ο Βαγγέλης,
έξω απ’ το Everest ή στη Λουκιανού.
Το μάτι του σ’ ακολουθεί, θέλεις δεν θέλεις,
καθώς βυθίζεσαι στο βίο που λες πως θέλεις
για να ξεφύγεις, για να ξεφύγεις από το βίο
του διπλανού.

Κοιτάει τις γκόμενες που θέλουν να πιαστούνε,
που καταφθάνουν από χίλιες γειτονιές,
ντυμένες χρώματα για να παραδοθούνε
στο πρώτο μπράτσο με φλεβίτσες που θα βρούνε,
στην πρώτη τσέπη, στην πρώτη τσέπη που θα τις λύνονται
οι κλωστές.

Στο Κολωνάκι είναι ένας σκύλος που τον ξέρουν
οι γκέι μόδιστροι κι οι σέξι φθισικές.
Οι σιλουέτες που στα εξώφυλλα υποφέρουν,
κάτι σκιές που η μια την άλλη λεν πως ξέρουν
και λένε "αγάπη μου", λένε "αγάπη μου" με ολόιδιες
φωνές.

Κοιτάει τ’ αστέρια και πότε πότε τα δεντράκια,
κοιτάει τα κάστανα που καίνε στη φωτιά,
κοιτάει τα λίγα που απομείνανε παιδάκια,
το σιντριβάνι, τις καρδούλες στα παγκάκια,
τους καπουτσίνους στα φλιτζανάκια, στα φλιτζανάκια
τα παγωτά.

Στο Κολωνάκι είναι ένας σκύλος, ο Βαγγέλης,
που τελευταία μόνο εμένα ακολουθεί.
Όλο τον διώχνω, του φωνάζω, λέω: «τι θέλεις;»
μου λέει "βυθίζεσαι στο βίο που λες πως θέλεις"
και με κοιτάζει, και με κοιτάζει όπως κοιτούσες
κάποτε εσύ.

Ένας σκύλος στο Κολωνάκι, Δεληβοριάς Φοίβος.