Σκυλιά σε πρώτο και σε δεύτερο πλάνο στην οδό Μουφτάρ.
Φωτογραφία του Ντουανό: σκύλος με άνθρωπο (ονόματι Πρεβέρ).
Στη Γαλλία με εντυπωσίασε η παρουσία σκύλων σε πολλά από τα καφέ όπου κάθισα. Στο καφέ Ουγκό στην Place des Vosges, στο καφέ Rostand, ακόμα και σε μια μπρασερί στο Μπλουά (φωτό) .
Η πρώτη μου βόλτα στη Γαλλία έγινε στο Τροκαντερό. Ο πρώτος που με υποδέχτηκε (εκτός από τους πλανόδιους που πουλούσαν μπρελόκ με τον πύργο του Άιφελ) ήταν ένας σκύλος. Ήρθε στην αγκαλιά μου, μου έριξε ένα γλείψιμο στο χέρι και γύρισε στον άνθρωπό του. 
1 σχόλιο:
Εγώ είμαι πιο φανατική γατόφιλη, αλλά επειδή λατρεύω τα ζώα, κι απλά για πρακτικούς λόγους ξέκοψα από τα σκυλούρια έχω τρεις μικρές αφηγήσεις, αφιερωμένες εξαιρετικά:
1. Το πρώτο μου σκυλί το λέγανε Λέων. Άγριο, λυκόσκυλο, πονηρό, εγώ πολύ μικρή πήγαινα και του 'λεγα "Λέων είναι καθαρή η μύτη σου; να τη φιλήσω;" (ασχολίαστο)
2. Το δεύτερο σκυλί το λέγανε...Λάσυ -φυσικά. Λιποθύμησα σε ηλικία 8 ετών, όταν νόμισα ότι ήρθαν να μου το πάρουν. Τάβλα στο πεζοδρόμιο.
3. Ένα ανέκδοτο που με κάνει βλακωδώς και γελάω: Μια κοπέλα μύωψ πνίγεται, τη σώζουνε τελοσπάντων, αυτή και φύσις ολίγον ρομαντική ακι χαζοβιόλα, με το που συνέρχεται λυσσάει: Πέιτε μου ποιός είναι. Φέρτε τον όποιον με έσωσε, θα τον παντρευτώ! -Ησύχασε κόρη μου, λέει ο πατέρας της, ήταν ο Αζώρ. (Άντε και πες μου γιατί γελάω...Ακόμα και τώρα που το γραφω. Άβυσσος η ψυχή του ζωόφιλου).
Δημοσίευση σχολίου